Ένα απο τα παραμύθια μου...

 Μια φορά κι ένα καιρό σε ένα πανέμορφο δάσος γεμάτο ψηλά έλατα και βελανιδιές ξεφύτρωσε ένα μικρό θαμνάκι ανάμεσα σε άλλα θαμνώδη φυτά σε ένα σημείο που η πλαγιά έκανε μια μικρή φωλίτσα. Το πρώτο βλέμμα του το έστρεψε στο φως και στο γαλανό κομμάτι που φαινότανε κάπου ψηλά.. ψηλά...στην ακρούλα .. μα τι ήταν αυτό που τον εμπόδιζε να δει καθαρά ; 

Ήταν πράσινο.. καταπράσινο και κατέληγε .. πω! πω! σε ένα τεράστιο χοντρό καφετί κορμό..Γύρισε ολόγυρα και είδε ότι τέτοιοι κορμοί υπήρχαν παντού , όλοι δυνατοί , ψηλοί σαν ένα τοίχος . Στα πόδια τους θάμνοι πράσινοι χαμηλοί σαν..κι αυτόν.. θάμνοι..χωρίς θωριά, υπέροχα γερά κλαδιά και καταπράσινα φύλλα. 

Προσπάθησε να δει αν μπορούσε και αυτός να πλησιάσει δίπλα τους , ν' αγγίξει τις χοντρές ρίζες τους και να καταφέρει να σκαρφαλώσει για να φανεί ψηλότερος. Μα έμεινε ακίνητος εκεί που ήταν να χαζεύει τα χρωματιστά μικρά πλασματάκια που παίζανε κυνηγητό ανάμεσα στις φυλωσιές του γίγαντα. Τότε τον τρόμαξε ο θόρυβος που έκανε ένα μαλλιαρό πλάσμα με μεγάλη φουντωτή ουρά που ..προσγειώθηκε δίπλα του σαν ένα πακέτο από τον ουρανό. 

- Συγνώμη φίλε.. δεν σε πρόσεξα.. είμαι ο Πουφ..ο σκίουρος ..καλώς φύτρωσες στη γειτονιά μας.

- Ε! παλιοσκίουρε απρόσεκτε , μου τσαλάκωσες το καπέλο μου..άκουσε μια φωνούλα δίπλα του το μικρό δενδράκι . Έσκυψε ακόμα και αυτό για να δει ένα θυμωμένο κόκκινο ..ταψάκι με κορμό και άσπρες βούλες.

- Επιτρέψτε με.. είμαι ο Μάμπο το μανιτάρι και από εδώ η ..οικογένεια μου.. η γυναίκα μου η Μπούμπα και τα ... για να μετρήσω..1.. 2...5...7...μάλιστα 7 παιδάκια μου προς το παρόν! Καλώς ξεφύτρωσες λοιπόν θα κάνουμε παρέα και θα με προφυλάξεις  από ότι βλέπω από κάτι τέτοιους απρόσεκτους επισκέπτες.

- Κι εμένα με λένε.. αλήθεια ένοιωσε απελπισία ξαφνικά το δενδράκι ...δεν ξέρω πως με λένε, δήλωσε λυπημένα με χαμηλή φωνή..

- Μα φίλε μου δικαίως δεν ξέρεις αφού τα ονόματα μας τα δίνει ο μεγάλος Βασιλιάς αυτού του δάσους το Έλατο δίπλα σου.. τυχερέ ..γεννήθηκες δίπλα σε βασιλιά..

- Πιστεύεις ότι θα με προσέξει; είπε απογοητευμένο το μικρό δενδράκι, ούτε καν στη ρίζα του δεν μπορώ να φθάσω. 

Φύσηξε τότε ένα αεράκι και έφερε τη βραχνή και δυνατή φωνή του Έλατου στ' αυτιά του σαν εντολή ..

- Θα σε πούμε Γκάμπη ..μα θα πρέπει να σου δώσει την ευχή της τύχης σου η νεραιδούλα του δάσους φίλε μου  που θα έρθει όταν σκοτεινιάσει. Θα τα πούμε λοιπόν το βράδυ στη γιορτή της υποδοχής σου μαζί με πολλά άλλα δενδράκια που γεννήθηκαν σήμερα μαζί σου.

Μετρούσε ο Γκάμπη τις ώρες μέχρι να νυχτώσει και να δει τα πουλιά να κουρνιάζουν στις φωλιές που φιλοξενούσαν τα ψηλά δένδρα ολόγυρα. Κόντευε να τον πάρει ο ύπνος με το ρυθμικό ροχαλητό του μανιταριών  δίπλα του όταν ξαφνικά....

Εκατοντάδες μικρά φωτάκια άρχισαν αν πετούν ανάμεσα του και να του τραγουδούν με ήχο ρυθμικό που έκαμναν με τα μικρά φτερά τους. Δυο μάτια τεράστια φωτεινά τον τρόμαξαν , δίπλα του δυο ακόμα πιο μικρά..

- Καλώς ήρθες δενδράκι είμαι η Ρούμπο η κουκουβάγια και δίπλα το παιδάκι μου ο Κουκί.!

- Καλώς φύτρωσες κάτοικε του μαγικού μου δάσους.. άκουσε μια βελούδινη φωνή το μικρό δενδράκι και αντίκρισε καθισμένη επάνω στο ..μανιτάρι μια υπέροχη μικρή κοπελίτσα με διάφανα φτερά και λουλουδένιο στεφάνι στα κατάξανθα μαλλιά της. Είμαι η νεραιδούλα του δάσους αυτού Γκάμπη και ήρθα να σου δώσω την ευχή μου:  Σου εύχομαι λοιπόν να είσαι ..  αγαπητός , γερός και ξεχωριστός. Να μεγαλώσεις να δυναμώσεις να ανθίσεις και να στολίσεις με τη παρουσία σου εκεί που δεν θα υπάρχει άλλο στολίδι.

-Γέλασε το δενδράκι μέσα του και σκέφτηκε..εγώ ξεχωριστός..εγώ ευλογημένος να φέρω χαρά; ένα μικρό θαμνώδες δενδράκι; 

Ο καιρός πέρασε, οι εποχές έκαναν το κύκλο τους . 

Χιόνι έπεσε πολύ και  ήρθε μια γιορτή για τους ανθρώπους του μεγάλου χωριού κοντά στο δάσος που τους έκανε να κόβουν μικρά δενδράκια και να τα κουβαλούν για να τα πουλήσουν ακριβά σε πλούσιους που στόλιζαν με αυτά τα σπίτια τους. Του τα είπε αυτά η σοφή κουκουβάγια και αποχαιρέτησε τα μικρά δενδράκια που έφευγαν στις πλάτες των υλοτόμων..Πόσο θα ήθελε να πάει μαζί τους ο Γκάμπη.. μα ποιος θα ήθελε ένα μικρό ..θαμνώδες δενδράκι..

Τότε ξαφνικά ένοιωσε κάτι στην αρχή να τον πονά μετά όμως όταν τον πήρε κάποιος στη αγκαλιά του τα ξέχασε όλα.. Πάει ..τελείωσε η ζωή του σκέφτηκε.. μάλλον κάποιος τον πήρε για να τον κάνει ..σκούπα για την αυλή του η προσάναμμα για το τζάκι του..

Ο παππούς Αντώνης μπήκε παγωμένος από το χιόνι στο μικρό καλυβάκι που ζούσε με τη μοναδική  εγγονή του. 

Στο τζάκι έκαιγε τα ξύλα από τα κλαδιά του μεγάλου έλατου που πέταξε ο γείτονας πέρσι και στη κατσαρόλα έβαλε φρέσκα μανιτάρια για την αγαπημένη σούπα  τους. 

Πήρε το μικρό δενδράκι θάμνο και το έβαλε σε μια μεγάλη γλάστρα που βρήκε στα σκουπίδια. Τα κόκκινα μικρά φυσικά μπαλάκια του γυάλιζαν στο φως από το τζάκι.. του γυάλισε τα φύλα με λίγο λάδι και κρέμασε επάνω ένα μικρό πακετάκι όπου είχε βάλει ένα όμορφο στολισμένο σκουφάκι που του είχε πλέξει η γιαγιά του διπλανού σπιτιού  για την εγγονή .

Όταν οι καμπάνες του χωριού χτύπησαν Χριστούγεννα το μικρό δωμάτιο γέμισε από τις χαρούμενες φωνούλες της μικρής για το υπέροχο θαμνώδες δενδράκι της Γκυ της είπε ο παππούς της πως λεγότανε.

Ξαγκίστρωσε από τα φύλλα του το όμορφο σκουφάκι της και έφαγε ευτυχισμένη την υπέροχη μανιταρόσουπα που έφτιαξε ο παππούς της.

Από το ανοιχτό παράθυρο με τα χιονισμένα τζάμια ο Γκάμπη ευχαρίστησε τη καλή του νεράιδα για την ευχή της.. Κανένα ψηλό δένδρο δεν θα έδινε σε αυτό το σπίτι τη χαρά που έδωσε το μικρό θαμνώδες δενδράκι με τα κόκκινα μικρά μπαλάκια του και τα γυαλιστερά ακανθώδη στις άκρες φύλλα του.

Οταν κι εγώ έχω δικαίωμα να ..συννεφιάζω...!

Αυτό το μήνα το τελευταίο του χρόνου σχεδόν δεν κατάλαβα πότε μπήκε.. έτσι ξαφνικά είδα στα σχόλια σας " καλό μήνα" και το ένοιωσα. Πάντοτε τον περίμενα με χαρά και σχέδια για τις γιορτές τις προετοιμασίες.. φέτος αισθάνομαι οτι κάτι άλλαξε .. δεν περιμένω κάτι .. 

Δύσκολος χρόνος αυτός που έφυγε για μένα και αμφίβολος ο επόμενος. Η ήρεμη επίφάνεια της... λίμνης μου ταράχτηκε απο πολλά βοτσαλάκια που πέταξε η μοίρα και τα κυμματάκια που έκαναν δεν μπόρεσαν να περάσουν χωρίς να αλλάξουν την άκρη της γης στα πόδια μου. 

Κι εγώ ακίνητη ..ξυπόλυτη να μου βρέχει τις άκρες των δαχτύλων μου μόνο... γιατί υπάρχει πίσω μου η αγκαλιά του Δημήτρη μου να με συγκρατεί για να μη παρασυρθώ.

Πέρσι μετρούσα τις μέρες για τη γέννηση του εγγονού μου και όταν ήρθε αμέσως μετά ήρθε και η αγωνία της πάλης του με το δικαίωμα του στη ζωή. Τώρα τον χαίρομαι γλυκούλη και αταχτούλη μαζί με τα άλλα μου εγγόνια μα η...αχάριστη δεν αισθάνομαι καλύτερα.

Αυτές τις τελευταίες μέρες κάνω προσπάθειες να είμαι όπως είμαι και όπως θέλω να είμαι για τους άλλους. Τελικά φαίνεται οτι η ασθένεια μου κάνει πάλι βήματα.. .Κάποιος γιατρός φέτος μου είπε οτι η Πάρκινσον πάει παρέα χέρι χέρι με τη κατάθλιψη μα .. δεν θέλω να το αποδεχθώ ούτε καν να το αφήσω να μπει στο μυαλό μου. Απλά δέχομαι τις αλλαγές στωικά..απλός παρατηρητής θαρρείς..! Η ζωγραφική δεν βγαίνει απο τα χέρια μου όπως πριν κι αυτό το καταλαβαίνω μόνον εγώ  τότε όμως παύει απο μέσα μου η λαχτάρα γι' αυτήν.

Κάποτε όταν επισκεπτόμουνα κάποια μπλοκ που περιέγραφαν την ασθένεια τους  μου προκαλούσε αμφίβολα συναισθήματα γιατί πάντα πίστευα οτι είναι κάτι προσωπικό εντελώς . Δεν θα πέσω λοιπόν σε αυτό που δεν ενέκρινα περιγράφοντας τα ..σκαλοπάτια. Όμως ..άρχισα να φοβάμαι.. να τρέμω θα πρέπει να πω καλύτερα για την επόμενη , την μεθεπόμενη και την μεθεμεθεπόμενη χρονιά....

Νομίζω οτι κι εκείνο που με επιρεάζει ακόμα περισσότερο είναι η γύρω μου κατάσταση. Δεν μπορώ να μείνω αδιάφορη απο την κατάσταση των διπλανών μου μα το χειρότερο για μένα είναι που δεν μπορώ να βοηθήσω. Σκέπτομαι ότι υπάρχουν άνθρωποι στη πόλη μου, ίσως δίπλα μου..που έχουν τόσες ανάγκες κι εγώ σαν συνάνθρωπος απλά το ακούω και μένω  θεατής. 

Ξέρετε για μένα το χρήμα ΠΟΤΕ δεν είχε θέση στις αξίες της ζωής μου. . Το θεωρούσα και το θεωρώ απλά μέσον συνδιαλλαγής υποχρεωτικό και γελούσα για τη θέση που το είχαν βάλει κάποιοι στο..βάθρο της ζωής τους. Τώρα θα ήθελα να το είχα για να δώσω χαρά στους γύρω μου.. ακούω τόσα, βλέπω τόσα..πάντα με θεωρούσαν καλό ακροατή στα προβλήματα τους οι γύρω μου με αποτέλεσμα να μη θέλω εγώ  να είμαι ο αφηγητής των δικών μου.

Έτσι λοιπόν ( δεν χάνω το χιούμορ μου ) την πληρώνετε εσείς  κάτι τέτοιες ώρες .. σας βάζω κάτω και σας τα λέω.. λίγο πριν κατέβω στο εργαστήρι μου...με το χαμόγελο πάντα γιατί αυτό δεν το χάνω ... με τα κουλουράκια που έφτιαξα στο χέρι για τη φίλη μου Ελένη που περιμένει για το καφέ.. 

Σε σας τους ανώνυμους μπορώ να τα λέω ..στους άλλους δεν μπορώ.. δεν έχω το δικαίωμα να δουν τίποτε άλλο εκτός απο το χαμόγελο μου.

Καλή σας μέρα φίλοι μου.. καλή και σε μένα ..Ευχαριστώ που με ανέχεστε και μου δίνετε το δικαίωμα να κάθομαι απέναντι σας και να σας ζαλίζω..εγώ ..η γνωστή ανώνυμη σας.

Πως φτιάχνω μια σύνθεση Χριστουγεννιάτικη!

Στη φίλη μας Δέσποινα η ανάρτηση αυτή αφιερωμένη που μου ζήτησε να της δείξω πως φτιάχνω μια σύνθεση  Χριστουγεννιάτικη με κερί ή χωρίς κερί.. Τα υλικά που μεταχειρίζομαι είναι βέβαια τα περισσότερα από τη φύση που τα χρωματίζω με σπρέι ασημί, χρυσό και σκόνες χρυσόσκονες σε διάφορες αποχρώσεις.

 Για βάση βάζω πιατέλες, καλάθια, κεραμικά πιάτα που ζωγραφίζω κορμούς δένδρων , κλαδιά που τα δένω και φτιάχνω βάση, κορμούς δένδρων κομμένους φέτες.

 

Εν συνεχεία μεταχειρίζομαι σαν βάση χόρτο με μεταλλικό σύρμα που το αγοράζετε με το κομμάτι σε πακέτο συνήθως των 2 μέτρων( λυπάμαι μα οι φωτογρ. που το τράβηξα ήταν κουνημένες).Το κόβω ανάλογα πόσο θέλω να χρησιμοποιήσω και το τοποθετώ επάνω στη βάση που θέλω να διακοσμήσω.

Η σύνθεση αυτή δεν είναι τελειωμένη και ούτε στερεωμένη ακόμα μα σας δείχνω πως την τοποθετώ ανάλογα με τα υλικά που έχω.Το κερί το έβγαλα με καλούπι σε λευκό και το χρωμάτισα με ακρυλικά. Όταν θελήσω να το στερεώσω τότε μεταχειρίζομαι Ατλακολ σε διάφορα σημεία για να κολλήσω το χόρτο και τα διάφορα διακοσμητικά επειδή υπάρχει πιατέλα από κάτω που ήταν λευκή και την ζωγράφισα.

Επάνω είδατε μια βάση που είχα φτιάξει με κλαδιά και κουκουνάρες που τα είχα δέσει μεταξύ τους με σχοινί λεπτό και τα κόλλησα επάνω σε μια φέτα από κορμό ξύλου. Εδώ βλέπετε πως προσέθεσα το χόρτο έχοντας αυτή τη φορά την ευκολία να την καρφώσω και με πιστόλι συνδετήρων ( έχουμε επαγγελματικό με κομπρεσέρ).

 Αρχίζω και στολίζω με μικρά κουκουναράκια, φιογκάκια, μπαλίτσες...

Εδώ το βλέπετε ολόκληρο μόνο που λείπει το κόκκινο ψηλό και λεπτό κερί που έβαλα κατά μήκος του όρθιου κλαδιού γιατί απλούστατα..βγήκε κουνημένη..Μη τα συζητάτε..όσο πάω και γίνομαι χειρότερα και φαίνεται μόνον όταν πάω να κάνω κάτι σταθερό.. Μα είπαμε..όλα θα πάνε καλά!

Νομίζω ότι είναι μια σύνθεση που μπορεί να σταθεί και χωρίς κερί... Τώρα  μια άλλη που έχει σαν βάση ένα κομμάτι ξύλο λοξό φέτα κομμένη αλλά χοντρή ύψους περίπου 8 εκ. Επάνω του έβαλα ένα κερί που ζωγράφισα σπιτάκια. Πάλι δεν είναι τελειωμένη..θα την στερεώσω και θα προσθέσω σε κάποια σημεία τεχνικό χιόνι.

 Εδώ ένα απλό καλάθι που το στόλισα με το χόρτο και λίγα λουλούδια όμως θα το κρατήσω άδειο για κάποιον πελάτη που θέλει να βάλει μέσα μόνος του ποτά και γλυκά . Πολλοί μου τα φέρνουν να τα τοποθετήσω και να τα στολίσω εγώ μέσα σωστά.

Φίλη μου Δέσποινα ελπίζω να σου έδωσα να καταλάβεις, είναι κάτι πολύ απλό, χρειάζεται μόνο διάθεση,  φαντασία και προετοιμασία σε φυσικά υλικά. 

Να σας δείξω τώρα και τη φάτνη μου που της έβαλε φωτάκια ο Δημήτρης μου και μου τη στόλισε.

Δεν λέω και του χρόνου...ίσως σε άλλη βιτρίνα ..στης κόρης μου ίσως.. πάντως είναι τα τελευταία Χριστούγεννα στο εργαστήρι μου.

Και πάλι..Χριστουγεννιάτικα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Να σας δείξω μερικά απο τα καινούργια μου.... Βέβαια όχι καλές όπως πάντα οι φωτογραφίες μου υπερ..κουνημένες μιας και σήμερα δεν ήμουν και πολύ στα καλά μου.

Σήμερα πρέπει να πάω να βρω και κλαδί για φετούλες για νέα γούρια που μου έφυγαν όλα και άντε τώρα ..να βρω τη φίλη μου το Δρομάκι απο το Κεχρόκαμπο να μου δώσει άλλα..Μαρία μου πάω να κάνω τα..γλυκά μάτια σε έναν που πουλά εδώ κοντά ξύλα μπας και μου βρει στο ίδιο μέγεθος!

Οι πρωινοί μου..επισκέπτες!

Αγ. Ανδρέα σήμερα..ανδρεώνει ο καιρός έλεγε η γιαγιά μου και να πω Χρόνια Πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν όπως ο Ανδρέας..ο άνδρας της φίλης μου Εβίτας που γνώρισα απο εδώ και είχαμε τη χαρά να τον γνωρίσουμε απο κοντά.Φιλάκια!

Πάντως ..με 23 βαθμούς που λέει οτι θα έχουμε την Πέμπτη ...μόνο χειμώνα δεν βλέπω. Βέβαια αυτό έχει τα καλά και τα κακά του. Γλυτώνει ο κόσμος τη ..θέρμανση και τα έξοδα όμως..δεν είναι υγεία αυτό το πράγμα φίλοι μου.Θυμάμαι τα ..χιονισμένα πρωινά κάποτε, το χιονοπόλεμο των παιδιών της γειτονιάς εδώ μπροστά στο μαγαζί μου, τις μπότες που φορούσαμε με διπλές κάλτσες για να μη κρυώνουμε.Κάποτε για να πάω μέχρι το σπίτι της μητέρας μου με τα παιδιά μου με τα πόδια ( σχετικά μικρή απόσταση) στο δρόμο ..αποκλειστήκαμε!!!!!!!!! Θα πω ψέμματα αν δεν σκεφτώ μα νοσταλγία αυτές τις υπέροχες χειμωνιάτικες μέρες.

Τώρα.. θα σας δείξω τους πρωινούς επισκέπτες μου έξω απο το εργαστήρι..

 

Να σας δείξω  τις ...γατούλες μου.. είναι τα αδέσποτα που έρχονται έξω απο το μαγαζί μου και τα ..ταίζω βέβαια με κόστος τη ζήλια της Κλώντης γιατί τα γατάκια πλέον με πλησιάζουν και χαιδεύονται . Κάθε χάδι πληρώνονται με ..γαυγίσματα και απεργία ..πέινας απο αυτήν.

Το ωραίο είναι οτι ..άρχισαν να μην τρώνε τις κροκέτες και θέλουνε κονσέρβα..Τα κακόμαθες μου λέει ο Δημήτρης..τελικά το έχω αυτό το προσόν..κακομαθαίνω τα ζωάκια.. ίσως επειδή τα αγαπώ! 

Καλημέρα..όλη μέρα φίλοι μου ..πάω να δουλέψω !

Εγώ..η δηλωμένη χαζογιαγιά.....

Χθες φύλαξα για λίγες ώρες τον εγγονό μου το μικρό και δεν άντεξα να μη σας δείξω τα πρώτα του βήματα και την ..ανίχνευση εδάφους για..ζημιές που άρχισε να κάνει! Πέστε μου ότι δεν είναι ..γλύκας;

 Αφού ...ξεσκόνισε τη τηλεόραση άρχισε να πηγαίνει γύρω γύρω το τραπέζι! 

Σε λίγες μέρες.. Αγ. Νικολάου γίνεται 1 έτους. Κλείνω τα μάτια και θυμάμαι τι στεναχώρια περάσαμε με τη γέννηση του όταν νομίζαμε ότι θα το ..χάσουμε. Μου κάνατε τότε συντροφιά στα..κλάμματα μου!

 Νάτος τώρα πονηρούλης  και γελαστός, ήσυχο παιδί γενικά αρκεί ..να τον ταΐζεις!!!!!!

 Περιεργάζεται το τηλεκοντρόλ, το τηλέφωνο , το κινητό..κι εμείς προς το παρόν τα βάζουμε όλο και πιο ψηλά!

 Κατάπληκτη η Κλώντη τον κοιτάζει.. φάγανε μαζί και ..σοκολάτα και τον έχει από κοντά μπας και φάει και τίποτε άλλο γλυκάκι.

 Σήμερα τελείωσα και άλλα Χριστουγεννιάτικα , έδωσα κι όλας μερικά και θα φτιάξω και  άλλα ...εκτός αν ..βαρεθώ!  Θυμάστε τα γούρια μου; ..ελάχιστα μου έμειναν... Θα βγάλω αύριο φωτογραφίες για να τις δείτε σε συνθεσούλες που έκανα σε μικρό κορμό που σας έλεγα.. Πρέπει να προμηθευτώ  και άλλα  κεριά μάλλον και διαφορετικού χρώματος..

Είναι πολύ όμορφο πράγμα να φτιάχνεις πράγματα και να ξέρεις ότι οι άλλοι τα χαίρονται και τα θέλουν για το σπίτι τους ή για δώρο. Κάνω εδώ και 35 χρόνια αυτή τη δουλειά και πάντα με γοητεύει  αυτό ! Φιλάκια Αχτιδένια !

Χειμωνιάτικη λιακάδα!

Χειμωνιάτικη λιακάδα φίλοι μου..τι πιο όμορφο! Είναι σαν μια νότα χαράς σε ένα λυπητερό τραγούδι, μια αχτίδα φως στο σκοτεινό δωμάτιο!

Κυριακή πρωί... μια βόλτα στη Μηχανιώνα αφού πρώτα περάσαμε από το τάφο των γονιών μου για το κεράκι και το καντηλάκι τους.

Η μέρα θύμιζε περισσότερο Άνοιξη παρά Χειμώνα.. οι ψαρόβαρκες πουλούσαν τη πραμάτεια τους!

 Όσο χάζευε για να ψωνίσει ο Δημήτρης εγώ με τη Κλώντη κάναμε τη βόλτα μας μαζί με πολύ κόσμο που χαιρότανε την χειμωνιάτικη λιακάδα.

Είναι γραφικό να βλέπεις τους ψαράδες να καθαρίζουνε τα δίχτυα τους και να πετούν τα άχρηστα στους γλάρους που στριφογύριζαν φωνάζοντας επάνω από τα κεφάλια τους.

Τους αγαπώ τους γλάρους έστω και μετά από ένα ντοκιμαντέρ που είδα και που έδειχνε ότι είναι λιγάκι..απάνθρωπα πουλιά τρώγοντας τα μικρά των άλλων πουλιών.

Παρόλο αυτά εγώ τους χαζεύω και τους φωτογραφίζω βέβαια. Το μεσημέρι λοιπόν μπαρμπουνάκι τηγανητό και λίγο από το τουρσάκι του Δημήτρη μου.. για γλυκό ένα κομμάτι από την λεμονόπιτα μου που έκανα χθες και βέβαια τη μοίρασα!

Καλή μας εβδομάδα φίλοι μου για αύριο πια..περιμένω τώρα το εγγόνι μου να το φυλλάξω για το απόγευμα οπότε ..καλό μου κουράγιο!